Przykłady ochrony przeciwpożarowej w placówkach oświatowych – cz. II

Klapy oddymiające

Klapa to najczęściej pokrywa o różnych kształtach zamontowana w dachu lub na najwyższym punkcie chronionej przestrzeni. Jest otwierana automatycznie lub ręcznie w przypadku nagromadzenia się w pomieszczeniu dymu i gorących gazów w celu usunięcia ich drogą wentylacji naturalnej.

Otwieranie nie powinno przekraczać pół minuty. Natomiast wartość wyzwalaczy termicznych nie powinna być wyższa niż 68°C (wyzwalacz termiczny uruchamia układ otwierający klapy). Kształt decyduje o długości lub średnicy klapy, a te nie powinny być większe niż 2,5 m.

Wymaganą powierzchnię czynną klap dymowych oblicza się w zależności od pożądanej wysokości warstwy wolnej od dymu oraz od ocenianej szybkości rozwoju pożaru i obliczeniowego czasu usuwania dymu [6]. Klapy powinny być rozmieszczane równomiernie w odległościach nie większych niż 10 m przy dachach o nachyleniu mniejszym niż 12°. Powinny się znaleźć w odległościach nie większych niż 20 m przy dachach o nachyleniu większym niż 12°. Same odstępy między klapami nie mogą być mniejsze niż suma dłuższych boków lub średnic obu klap. Podstawy klap wykonywane są z materiałów takich jak: blacha stalowa (ocynkowana lub czarna) o grubości 1,0-5,0 mm, blacha aluminiowa o grubości 1,5-5,0 mm, żywica poliestrowa wzmocniona włóknem szklanym o grubości 2,5-5,0 mm i wysokości 300-800 mm [6].

Spód podstawy stanowią kołnierze montażowe. Na podstawie umieszczana jest rynna do odprowadzania wody i skroplin na zewnątrz. Wypełnienie ramy ruchomej klapy zwanej kopułką wykonane jest z litego węglanu PC o grubości nie mniejszej niż 3 m lub komorowego wielowarstwowego o grubości 8 mm. Kąt otwarcia klap dymowych wynosi nie mniej niż 140° w klapach jednoskrzydłowych, a w przypadku dwuskrzydłowych – ni...