Pracownik, kierując prywatnym samochodem, miał wypadek

Wiąże się także z koniecznością przeprowadzenia m.in.:

• badań okulistycznych i neurologicznych,
• testów sprawności psychoruchowej
• oraz badań profilaktycznych co 3-4 lata, a po ukończeniu 50. roku życia co 2 lata.

Może Cię także zainteresować: Jak informować o ryzyku zawodowym?

Jeżeli lekarz uzna, że jest to praca wymagająca ruchów monotypowych kończyn. Rozszerza zakres badań o układ ruchu i obwodowy układ nerwowy. Tak stanowi załącznik nr 1 do wspomnianego już Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30 maja 1996 r. Powszechnie obowiązujące przepisy nie przewidują natomiast konieczności przeprowadzania w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej badań psychologicznych (psychotechnicznych) pracowników korzystających w pracy z prywatnego lub służbowego samochodu osobowego. Obowiązek wykonania tych badań został zarezerwowany dla zawodowych kierowców wykonujących przewóz drogowy pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony lub przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób, łącznie z kierowcą. Należy stwierdzić więc, że jeśli pracownik kieruje w ramach obowiązków służbowych prywatnym lub firmowym samochodem (o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony), możliwość wykonywania tej pracy nie jest uzależniona od przeprowadzenia badań psychologicznych (psychotechnicznych).

Zakres badań profilaktycznych może jednak zostać rozszerzony przez lekarza medycyny pracy. Do czego mogą zobowiązywać wytyczne krajowego konsultanta w dziedzinie medycyny pracy. Jeśli jednak lekarz, wiedząc o kierowaniu pojazdem (prywatnym lub służbowym) w ramach obowiązków pracowniczych z zapisów skierowania na badania lekarskie. Nie zlecił przeprowadzenia badań psychologicznych (psychotechnicznych), to pracodawca nie ma obowiązku kierowania pracownika na takie badania.

Czytaj także: Roczna analiza stanu BHP