Ergonomia w szkole

A co z ergonomią w samej szkole?

Zazwyczaj regularnie już od początku sierpnia media donoszą o nadciągających problemach – stolikach i krzesłach z jednej strony oraz ciężkich plecakach – z drugiej. Niestety zainteresowanie tymi zagadnieniami nie trwa długo, zazwyczaj około tygodnia-dwóch i zaabsorbowani innymi problemami dziennikarze i ich czytelnicy przestają interesować się ergonomią w wydaniu szkolnym. Co nie oznacza oczywiście, że sytuacja jest zadowalająca. Świadczy o tym fakt, że ponad ³/₄ dzieci ma wady postawy – oznacza to, iż wchodząc w wiek rozpoczęcia pracy zawodowej, nie są one w pełni sprawnymi osobami (pomijając już czynniki przedstawione wcześniej, ale przecież, jak wiadomo, z reguły na bóle pleców i krzywe kręgosłupy się nie umiera).

Zacznijmy od nauczycieli. W ich przypadku (poza oczywiście nauczycielami wychowania fizycznego i niekiedy przedmiotów technicznych) obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego jest niewielkie. W czasie zajęć wykonują oni swoje zadania naprzemiennie w pozycji siedzącej, stojącej lub chodząc. Stoły robocze (biurka) i krzesła na ogół pod względem wymiarów funkcjonalnych są dla nauczycieli dobrze dopasowane. Nauczyciele nie mają także potrzeby codziennego przynoszenia do szkoły kilkunastokilogramowych teczek, toreb lub plecaków. A w samej szkole w razie potrzeby przemieszczania pomocy dydaktycznych wspomagają ich uczniowie.

Obciążenia układu ruchu

Wydaje się, że w najgorszej sytuacji, pod względem obciążenia układu ruchu, są nauczyciele klas najmłodszych, a to za sprawą konieczności pochylania się, np. w celu dokonania poprawek w zeszycie ucznia, do wysokości 40 czy 46 cm (dzieci o wzroście od 80 do 116 cm). Jednak należy uznać, że, generalnie rze...