Środki ochrony kończyn dolnych – obuwie o cechach ochronnych
Obuwie chroniące przed czynnikami chemicznymi
W ramach obuwia wykonywanego z myślą o pracownikach mających do czynienia z chemikaliami dokonuje się podziału na obuwie chroniące przed chemikaliami, a także obuwie o zwiększonej odporności na chemikalia. Oba rodzaje powinny mieć wyższą cholewkę. Niezwykle istotne w przypadku tej grupy ochrony stóp są materiały, które muszą być odporne na degradację przez chemikalia i których zadaniem jest izolowanie kończyn dolnych od produktów chemicznych. Jeśli chodzi o materiał wierzchni, to – w przypadku obuwia klasy II – jest on oceniany pod kątem twardości i wytrzymałości na rozdzieranie. Zgodnie z wymogami przy wykonywaniu badania odporności na degradację wykorzystuje się minimum dwa chemikalia. Obuwie z I klasy musi być wodoodporne, a także szczelne. Zaleca się, aby pracownicy, którzy mają do czynienia z palnymi chemikaliami, stosowali obuwie antyelektrostatyczne, odprowadzające ładunki elektrostatyczne do uziemionego podłoża.
Na uwagę zasługuje taki rodzaj obuwia, który łączony jest z odzieżą specjalistyczną. Buty takie mogą być wklejane do nogawek bądź też zakładane osobno, jako odrębna część stroju i najczęściej są częścią chemoodpornego ubioru gazoszczelnego. Takie obuwie musi również posiadać stalową wkładkę antyprzekłuciową i ochronę palców stóp.
Obuwie chroniące przed czynnikami biologicznymi
Obuwie, które zostało przeznaczone do ochrony przed różnymi czynnikami biologicznymi, to modele wykonane z materiałów o najwyższej szczelności: obuwie całogumowe bądź całotworzywowe. Takie modele mogą zawierać podnoski, ale nie jest to rozwiązanie obligatoryjne. Jeśli natomiast taka ochrona się pojawia, to musi posiadać określoną wytrzymałość na uderzenie i ściskanie. Chroniące przed czynnikami biologicznymi może również mieć dodatkowe właściwości, na przykład: chroniące przed przecięciem, absorbujące energię w części pięty, izolujące od zimna lub ciepła.
Może Cię także zainteresować: Środki ochrony indywidualnej (ŚOI)
Obuwie chroniące przed czynnikami mechanicznymi
W grupie obuwia chroniącego przed czynnikami mechanicznymi stosuje się podział według kryterium przeznaczenia i wyodrębnia się:
- obuwie chroniące przed:
- przecięciem, przekłuciem, otarciem,
- spadającymi przedmiotami,
- zagrożeniami wywoływanymi przez śliskie, nierówne powierzchnie.
Najbardziej podstawowym rodzajem zabezpieczenia, które jest wykorzystywane do ochrony przed przecięciem, są cienkie wkładki ze stali, wmontowywane na spodzie obuwia na stałe. Taką wkładkę bada się pod kątem odporności na przekłucie 1100 N. Dodatkowo wkładka nie może poddawać się zaginaniu ani korozji. Ochronę przed przecięciem może zapewniać także obuwie bezpieczne oraz ochronne. W przypadku modelu, w którym połączono różne materiały chroniące, należy zwrócić uwagę na to, aby były one połączone w taki sposób, żeby się ze sobą schodziły lub zachodziły na siebie.
Obuwie chroniące przed czynnikami termicznymi
Wyjątkowe wymogi dotyczą obuwia, które jest przeznaczone dla pracowników na tzw. „gorących” stanowiskach pracy (m.in. w hutach metali i szkła, zakładach spawalniczych, podczas prac drogowych, a także akcji ratowniczo-gaśniczych itp.). W takich modelach istotne są rodzaj zastosowanych materiałów, a także konstrukcja obuwia. Właściwości ochronne muszą być zgodne z wymogami konkretnego stanowiska.
Najważniejszymi funkcjami są zatem: odporność na zapalenie i żarzenie, duża izolacyjność cieplna i termoodporność. Materiał wierzchni nie może być kurczliwy, a także nie może sztywnieć w wysokiej temperaturze. Ponadto obuwie takie powinno być również lekkie i elastyczne. Zarówno obuwie bezpieczne, ochronne, jak i zawodowe, musi zawierać elementy termoizolacyjne oraz powinno posiadać podeszwy termoodporne. Do oznaczania parametrów stosuje się symbole HI (izolacja spodu od ciepła), a także HRO (odporność spodów na kontakt z gorącym podnoskiem). W obuwiu z oznaczeniem HI, przy zetknięciu z podłożem o temperaturze 150°C, wzrost temperatury nie może być większy niż 22°C po upływie 30 min od dotknięcia gorącej powierzchni.