Pracownik, kierując prywatnym samochodem, miał wypadek

Sytuacje nietypowe w pracy nie zdarzają się rzadko. Jak rozwiązać kłopotliwe kwestie, które nie są regulowane w sposób niebudzący wątpliwości?

W moim zakładzie pracy dyrektor wysłał pracownika do urzędu miejskiego w celu dostarczenia tam odpowiedniego pisma. Pracownik udał się w podróż swoim prywatnym samochodem. W trakcie przemieszczania się ulicami miasta doszło do kolizji drogowej z innym pojazdem. W wyniku tego zdarzenia pracownik doznał obrażeń ciała, w tym złamania ręki. Jak zakwalifikować to zdarzenie? Czy pracownik ten powinien być wcześniej skierowany na specjalistyczne profilaktyczne badania lekarskie kierowców – w tym na badania psychologiczne (psychotechniczne)?

Zdarzenie to wyczerpuje definicję wypadku przy pracy, którą podaje art. 3.1. Ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. w Dz.U. z 2017, poz. 1773 ze zm.): „Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie, wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą”. 

Czytaj także: Konferencja o bezpieczeństwie na polskich budowach

Wypadek przy pracy może mieć miejsce: 

1. podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych; 
2. podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia; 
3. w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy, a także miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy. 

Zdarzenie to miało miejsce w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy. W drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy. Czyli spełniony był trzeci warunek podany w definicji.

Zagadnienia związane z badaniami profilaktycznymi pracowników, także kierujących pojazdami. Reguluje szereg aktów prawnych, w tym dwa podstawowe – Ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. w Dz.U. z 2018 r., poz. 108 ze zm.) oraz Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (t.j. w Dz.U. z 2016 r., poz. 2067). Celem badań profilaktycznych jest stwierdzenie. Czy u zatrudnionego pracownika nie występują przeciwwskazania do wykonywania określonej pracy oraz odpowiednio wczesne wykrycie ewentualnych zmian chorobowych. Badania profilaktyczne prowadzone są na koszt pracodawcy, który wydaje skierowanie na te badania.

Może Cię także zainteresować: Ocena ryzyka zawodowego laboranta

Skierowanie to powinno zawierać:

• rodzaj badania (wstępne, okresowe, kontrolne);
• określenie jednego lub kilku stanowisk, na których osoba ta ma być zatrudniona (w przypadku osób przyjmowanych do pracy);
• określenie stanowiska, na którym pracownik jest zatrudniony (w przypadku pracowników);
• informacje o występowaniu na stanowisku (stanowiskach) pracy czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych
• oraz aktualne wyniki badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, wykonywanych na tych stanowiskach.

Wzór skierowania na badania lekarskie podaje załącznik do wspomnianego już Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30 maja 1996 r. W przypadku, gdy powierzona praca wiąże się z koniecznością korzystania z samochodu (służbowego lub prywatnego). Informacja ta powinna znaleźć się w treści skierowania. I ten punkt jest istotny w odpowiedzi na zadane tutaj pytanie. Pracodawca w omawianym tu przypadku powinien podać w skierowaniu na badania lekarskie, że istnieje możliwość, że pracownik wykonując obowiązki służbowe. Będzie korzystał ze swojego prywatnego samochodu. Dla lekarza oznacza to obowiązek zakwalifikowania pracownika do osób wykonujących prace wymagające pełnej sprawności psychoruchowej.

Czytaj również: Stop cichemu i przebiegłemu zabójcy na budowie