Ocena ryzyka zawodowego na stanowisku kucharza

Przykładowa karta oceny ryzyka zawodowego

Podczas oceny ryzyka zawodowego warto pamiętać, że zgodnie z § 39a. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. Dz.U. z 2003 r., nr 169, poz. 1650) pracodawca ocenia ryzyko zawodowe występujące przy wykonywanych pracach, w szczególności przy doborze wyposażenia stanowisk i miejsc pracy, stosowanych substancji i preparatów chemicznych, biologicznych, rakotwórczych lub mutagennych oraz zmianie organizacji pracy. Należy również pamiętać, że istotnym błędem jest również stosowanie jednej metody oceny ryzyka zawodowego do wszystkich zagrożeń.

Do oceny działań wymagających ciągnięcia, a także pchania można wykorzystać metodę KIM (ang. Key Item Method), czyli Metodę Wskaźników Kluczowych. Została ona opracowana do oceny ryzyka na poziomie klasyfikacji dla ręcznego przemieszczania ciężarów (MHL). Została podzielona na dwie części: metodę wskaźników kluczowych dla działań obejmujących: przenoszenie, podnoszenie i trzymanie, oraz metodę wskaźników kluczowych dla działań obejmujących ciągnięcie i pchanie. Na potrzeby artykułu dokonano oceny ryzyka dla ciągnięcia i pchania.

Krok 1. Wyznaczenie punktów klasyfikacji czasu (tab. 1)

Punkty klasyfikacji czasu są wyznaczane osobno dla ciągnięcia i pchania na krótkich dystansach z częstym zatrzymywaniem się, a osobno dla dłuższych dystansów. W pierwszym przypadku wyznaczenie odbywa się na podstawie częstości, w drugim – na podstawie odległości.

Krok 2. Wyznaczenie punktów klasyfikacji wskaźników kluczowych (tab. 2)