Obciążenia termiczne w środowisku pracy

Między człowiekiem a środowiskiem zachodzi nieustanna wymiana ciepła. Odbywa się ona czterema drogami: przez przewodzenie, konwekcję, promieniowanie, a także odparowywanie potu. Tego rodzaju przepływy ciepła zależą od pewnej liczby charakterystyk fizycznych otoczenia. Są to: temperatura powietrza, średnia temperatura promieniowania, ciśnienie pary wodnej, a także prędkość ruchu powietrza. Ponieważ do prawidłowego działania wszystkich funkcji organizmu jest konieczne utrzymanie stałej ciepłoty ciała, muszą istnieć odpowiednie mechanizmy, które pozwalają organizmowi wytworzyć niezbędną ilość ciepła lub też odprowadzić jego nadmiar. Mechanizmy te, uruchamiane za pomocą niezależnego mechanizmu termoregulacji, nie zawsze mogą podołać obciążeniom termicznym, na jakie narażony jest organizm ze strony środowiska. Konsekwencją takiego stanu jest nieuchronny wzrost temperatury wnętrza ciała w środowisku gorącym lub jej spadek w środowisku zimnym.

Projektując warunki środowiska termicznego na stanowiskach pracy, należy dążyć do osiągnięcia optymalnego samopoczucia pracowników − komfortu cieplnego. Odczucia cieplne człowieka odnoszą się głównie do równowagi cieplnej całego ciała. Na równowagę wpływają: aktywność fizyczna człowieka, odzież, jaką ma na sobie, jak również parametry otoczenia − temperatura powietrza, średnia temperatura promieniowania, prędkość przepływu powietrza i wilgotność powietrza.