Pierwsza pomoc na terenie zakładu pracy i nie tylko. Procedury i komunikacja

Konieczność użycia defibrylatora

Ostatnią z kluczowych procedur zmierzających do poprawy przeżywalności w przypadku nagłego zatrzymania krążenia powinno być wyraźne wskazanie konieczności użycia przez świadków zdarzenia automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED) u każdej osoby, która straciła przytomność i przestała oddychać prawidłowo. Z oczywistych względów procedura ta będzie miała zastosowanie w miejscach, w których defibrylatory są dostępne. Dlaczego jest to niezwykle istotny element łańcucha przeżycia? Defibrylacja wykonana w ciągu pierwszych minut od zatrzymania krążenia daje największe szanse na powrót krążenia. Obecność rytmu do defibrylacji występuje początkowo w ok. 75% przypadków zatrzymania krążenia. Niestety z każdą minutą szanse na skuteczną defibrylację spadają, średnio o 5% przy prowadzonej resuscytacji oraz aż o 10-12%, gdy jej się nie przeprowadzi. Należy pamiętać, że zmiana rytmu na niedefibrylacyjny wiąże się z gorszym rokowaniem na przeżycie. Dołożenie do tej statystyki średniego czasu dojazdu zespołu ratownictwa medycznego w Polsce daje odpowiedź na to, skąd bierze się tak niska przeżywalność nagłego zatrzymania krążenia.

Przy okazji tematu defibrylatorów należy bardzo mocno podkreślić, że sama informacja o konieczności ich użycia może okazać się niewystarczająca, jeśli pracownicy nie będą mieli wiedzy o tym, gdzie znajduje się najbliższe urządzenie AED. Nierzadkie są przypadki, kiedy z powodu niewystarczającej komunikacji lub jej braku nie użyto defibrylatora do ratowania życia, pomimo że znajdował się w pobliżu miejsca zdarzenia. Innym powodem jest, co prawda coraz rzadsze, ale wciąż obecne w wielu miejscach, umieszczanie gablot z defibrylatorami w miejscach niewidocznych lub niedostępnych dla każdego. Pokój służby BHP, gabinet pielęgniarki, zaplecze recepcji, stanowisko ochrony – umieszczenie...