Odzież robocza z materiałami odblaskowymi

Dla każdego materiału określona jest jego odporność na różne rodzaje konserwacji. Pranie domowe, chemiczne czy przemysłowe, wyrażone zwykle w liczbie cykli, po przekroczeniu których jakość materiału odblaskowego może się obniżyć. Producent odzieży ostrzegawczej zobowiązany jest do określenia maksymalnej liczby cykli konserwacyjnych, w wyniku których nie nastąpi zmniejszenie poziomu ochrony poniżej granic podanych w PN-EN ISO 20471. Użytkownik takiej odzieży powinien przestrzegać instrukcji użytkowania, a przede wszystkim warunków konserwacji. Przed zakupem warto również sprawdzić, czy odzież, w którą chcemy wyposażyć naszych pracowników, wyprodukowano z materiałów certyfikowanych. Materiały odblaskowe, które używane są do produkcji odzieży ostrzegawczej, powinny być odpowiedniej jakości, czyli odporne na określoną liczbę prań, działanie potu, tarcie czy intensywne promieniowanie słoneczne.

Obowiązująca do lipca 2013 r. norma PN-EN 471 dzieliła materiały odblaskowe na dwie klasy. Był to podział, gdzie kryterium były właściwości odblaskowe nowych materiałów. Do klasy pierwszej zaliczano materiały gdzie współczynnik odblasku nie był mniejszy niż 250 cd (lx/m²). Dla klasy drugiej wartość tego parametru musiała wynosić 320 cd (lx/m²). W PN-EN ISO 20471, która zastąpiła powyższą normę, nie ma takiego podziału. Przedstawiono natomiast cechy odzieży zapewniające jej odpowiedni stopień widzialności, dostosowany do trzech określonych w normie poziomów ryzyka, na które wpływają takie czynniki jak prędkość pojazdu i aktywne lub bierne użytkowanie drogi.

Rozmieszczanie materiałów odblaskowych

Kolejnym ważnym elementem w czasie konstruowania, projektowania odzieży jest sposób rozmieszczenia materiałów odblaskowych na odzieży ostrzegawczej, który powinien gwaranto...