Obciążenia zawodowe montażysty pracującego przy taśmie produkcyjnej

Eliminowanie obciążeń

Jak przeciwdziałać problemowi narzuconego tempa pracy? Dyrektywa 93/104/WE w sprawie niektórych szczegółowych zagadnień dotyczących organizacji czasu pracy (art. 13) nakłada na pracodawcę obowiązek łagodzenia skutków monotonii pracy oraz narzuconego tempa pracy – szczególnie przez stosowanie przerw w pracy. Ma to swoje odbicie w aktualnie obowiązującym Kodeksie pracy – art. 45 § 1 wskazuje, że „Skrócenie czasu pracy poniżej norm określonych w art. 129 § 1 dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia może polegać na ustanowieniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy albo na obniżeniu tych norm. W przypadku pracy monotonnej lub pracy w ustalonym z góry tempie polega na wprowadzeniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy”.

Przepis nie określa jednak ani długości, ani liczby, ani częstotliwości przysługujących z tego tytułu przerw. Gdyż uznaje się, że wymiar czasu przerw i częstotliwość należy dostosować do specyfiki danej pracy (wielkości obciążeń i rytmu/tempa) w konkretnym przedsiębiorstwie. Zgodnie zaś z ogólnymi zasadami przyznawania dodatkowych przerw w pracy nie są one konieczne wówczas, gdy występuje jakiś czynnik obciążający, ale gdy obciążenie jakimś czynnikiem jest co najmniej duże. Dlatego też w każdym przypadku wprowadzenie dodatkowych przerw musi być poprzedzone dokładną oceną wszystkich czynników potencjalnie obciążających.

Ocena obciążenia na stanowisku montażysty elementów samochodów

Dla przykładu spróbujmy ocenić uciążliwość związaną z obciążeniem f...