Obciążenie fizyczne na stanowisku pracy

Szacowanie obciążenia statycznego

Kolejnym podstawowym elementem oceny obciążenia fizycznego jest szacowanie obciążenia statycznego. W zasadzie można jeszcze w tym celu wykorzystywać bardzo już tradycyjne metody tabelaryczne wg S. Filipkowskiego czy wg Kirschnera (w modyfikacji Fibigera), ale najczęściej stosowaną dziś metodą jest metoda OWAS. Została ona spopularyzowana w naszym kraju dzięki pojawieniu się jej w zapisie dotyczącym emerytur pomostowych. Mimo pewnych wad jest stosowana z niezłym skutkiem. OWAS wykorzystuje czterocyfrowe kody [pozycja pleców, kończyn górnych i dolnych oraz tzw. obciążenie zewnętrzne (masa/siła)] do określenia kategorii obciążenia statycznego pojedynczych pozycji roboczych, która następnie po uwzględnieniu czynnika czasu (odsetek zmiany roboczej) pozwala określić obciążenie statyczne związane z wykonywaniem poszczególnych czynności lub całej pracy.

OWAS

Posługiwanie się metodą OWAS wymaga ponadto umiejętnego rozróżniania pozycji wymuszonych i niewymuszonych. Dla przypomnienia. Pozycja wymuszona to pozycja, która jest narzucona konstrukcją stanowiska pracy lub rodzajem wykonywanych czynności. Nie jest możliwa modyfikacja tej pozycji pod wpływem subiektywnego odczucia pracownika, zgodnie z jego preferencjami. Natomiast pozycja niewymuszona to taka pozycja, która może być zmieniana lub modyfikowana zgodnie z poczuciem wygody pracownika. Bez wpływu na jakość wykonywanej pracy. W przypadku metody OWAS wskazane jest jeszcze tylko przypomnienie. Po pierwsze jak najbardziej celowe jest wykonanie poprawnego chronometrażu pozycji roboczych. Po drugie zaś należy pamiętać, że bardzo rzadkie są sytuacje występowania tylko obciążenia statycznego czy dynamicznego. Przykładowo przenoszenie ciężkiego przedmiotu to dynamiczny wysiłek kończyn dolnyc...