Komputerowe wspomaganie oceny obciążeń statycznych na stanowisku mechanika samochodowego

Zestawienie danych

Zestawienie danych dla tej postawy z programu 3D SSPP przedstawiono na rys. 4. W tym przypadku największe obciążenie dla pracownika występuje w ramionach. Jedynie 11% populacji o cechach antropometrycznych podobnych do analizowanej osoby byłoby w stanie przyjąć daną pozycję. Kolejnymi częściami ciała obciążonymi przez przyjmowanie tej postawy są nadgarstki oraz biodra. W przypadku nadgarstków 39% populacji o podobnych warunkach fizycznych przyjęłoby daną pozycję, natomiast dla obciążenia kostek parametr ten wynosi 59%. Dodatkowo obciążenia pojawiają się w obszarze tułowia pracownika, gdzie 80% populacji o zbliżonych cechach antropometrycznych mogłoby przyjąć symulowaną pozycję. Dodatkowo w tej pozycji odcinek lędźwiowy kręgosłupa jest narażony na znaczne obciążenia. Nie są one jednak krytyczne, ponieważ napięcie w odcinku L4/L5 wynosi 4627 N. Co mieści się na średnim poziomie (barwa żółta na rys. 4). 

Kolejna czynność

Podnoszenie koła na maszynę odbywa się w tej samej pozycji wyjściowej, jednak należy dodać obciążenie występujące w kończynach górnych mechanika. Wynika ono z ciężaru podnoszonego koła wynoszącego ok. 15 kg. Modyfikacja jedynie tego parametru zmienia drastycznie wielkość obciążeń dla tej czynności (rys. 5). W pierwszej kolejności zauważyć można bardzo duże obciążenie bioder oraz kolan. Odpowiednio 6% oraz 14% populacji o podobnych cechach fizycznych byłoby w stanie przyjąć taką postawę. Jest to wartość skrajnie niska. Inne niepokojące obciążenia występują w kostkach oraz tułowiu pracownika.

Tylko 29% populacji o podobnych cechach antropometrycznych będzie w stanie przyjąć daną pozycję pracy w przypadku kostek oraz 43% w przypadku tułowia. Względem poprzednich danych, kt...