Filtry spawalnicze

Zmiana długości fali promieniowania nadfioletowego i podczerwonego

Drugim ważnym wnioskiem jest to, że zmianie podlega zakres długości fali promieniowania nadfioletowego i podczerwonego brany pod uwagę w ocenie poziomu ochrony przed szkodliwym promieniowaniem optycznym filtrów spawalniczych. W przypadku promieniowania nadfioletowego rozszerzenie zakresu, od którego rozpoczyna się ocena do λ = 200 nm z λ = 210 nm, nie jest znaczącą zmianą. Charakterystyka widmowa przepuszczania większości materiałów, z których wykonywane są filtry spawalnicze, nie zmienia się zasadniczo w tak niewielkim (Δλ = 10 nm) przedziale długości fali. Zupełnie inaczej przedstawia się to w przypadku promieniowania podczerwonego. Nowy projekt pr ISO/FDIS 16231-2 rozszerza zakres oceny przepuszczania podczerwieni dla filtrów spawalniczych aż do λ = 3000 nm, z wcześniej obowiązującego maksimum wynoszącego λ = 1400 nm. Ta zmiana jest znacząca. Bez przeprowadzenia badań laboratoryjnych nie można jednoznacznie przewidzieć, jaki będzie charakter przepuszczania dotychczas produkowanych filtrów spawalniczych w zakresie promieniowania podczerwonego o długości fali większej niż λ = 1400 nm.

Zmiana w podejściu do wyboru maksymalnego poziomu tłumienia promieniowania

Trzecim wnioskiem jest zmiana w podejściu do wyboru maksymalnego poziomu tłumienia promieniowania z zakresu nadfioletu i podczerwieni. W zakresie promieniowania nadfioletowego normy EN 169:2002 i PN-EN 169:2005 określają max. wartości widmowych współczynników przepuszczania. Są to dla λ = 313 nm oraz λ = 365 nm. Narzucają też, aby dla określonych przedziałów długości fali ich wartości nie przekraczały dopuszczalnej wartości widmowych współczynników przepuszczania określonych λ = 313 nm i λ = 365 nm.