Charakterystyka nadtlenków organicznych

Substancje należące do klasy/podklasy 5.2 zostały podzielone na dwie grupy:

• P1 – nadtlenki organiczne, niewymagające temperatury kontrolowanej;
• P2 – nadtlenki organiczne, wymagające temperatury kontrolowanej.

Nie wszystkie z nadtlenków organicznych można dopuścić do przewozu. Podyktowane jest to względami bezpieczeństwa, gdyż w trakcie realizacji przewozu lub czynności mu towarzyszących, w stosunku do konkretnego indywiduum, występuje zbyt wysokie ryzyko wystąpienia reakcji niebezpiecznej. Kryterium podziału na grupy, jakim jest konieczność stosowania temperatury kontrolowanej, dobrano ze względu na konieczność zachowania odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa podczas realizacji przewozów i czynności z nim związanych. Temperatura kontrolowana oznacza najwyższą temperaturę, w której w sposób dostatecznie bezpieczny należy przewozić nadtlenki organiczne oraz materiały samoreaktywne klasy/podklasy, które są materiałami klasy/podklasy 4.1.

W odróżnieniu do nadtlenków organicznych, klasa/podklasa 4.1 reprezentowana jest przez zróżnicowane grupy związków. Są to między innymi:

• azozwiązki alifatyczne,
• azydki organiczne,
• sole diazoniowe,
• związki N-nitrozo,
• sulfohydrazydy aromatyczne.

Niektóre nadtlenki organiczne trzeba przewozić wyłącznie w temperaturze kontrolowanej. Jest to najwyższa temperatura, w której nadtlenek organiczny można przewozić. Uzależniona jest od temperatury samoprzyspieszającego się rozkładu i sposobu realizacji przewozu. Temperatura samoprzyspieszającego się rozkładu (skrót „TSR”) jest najniższą temperaturą, w której może nastąpić samoprzyspieszający się rozkład nadtlenku organicznego znajdującego się w o...