Badanie ubytku słuchu u górników

Z danych Instytutu Medycyny Pracy wynika, że drugą co do częstotliwości występowania chorobą zawodową w górnictwie jest trwały ubytek słuchu. Pierwszą z nich jest pylica. Przedstawiamy, jak prawidłowo wykonać badanie ubytku słuchu u pracowników kopalń węgla.

Analizując ubytki słuchu u pracowników dołowych kopalń węgla z uwzględnieniem danych statystycznych zachorowań na zawodowe uszkodzenie słuchu, trzeba uwzględnić aspekt formalnoprawny, czyli zmiany kwalifikacji wielkości uszkodzenia słuchu dającego podstawę do uznania choroby zawodowej. Po 2002 roku ich liczba zauważalnie spadła. W odniesieniu do wcześniej obowiązującego Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. z 1983 r., nr 65 poz. 294) w wykazie chorób w poz. 15 występowały zawodowe uszkodzenie słuchu [10]. Podstawą do jego uznania, poza sprawdzonym narażeniem na ponadnormatywny hałas w miejscu pracy, był wymagany ubytek słuchu na poziomie 30 dB w uchu lepiej słyszącym. W artykule przedstawiamy, jak prawidłowo wykonać badanie ubytku słuchu u pracowników kopalń węgla.

Skalę problemu określa fakt, że w latach 1998-2002 u 3403 pracowników lub byłych pracowników górnictwa stwierdzono zawodowe uszkodzenie słuchu. Sytuacja zmieniła się po wejściu w życie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. z 2002 r., nr 132, poz. 1115) [12], a następnie