Śmierć pracownika w wyniku zawału serca jako wypadek przy pracy

Złożenie apelacji

Żona ubezpieczonego złożyła apelację do Sądu Apelacyjnego w Katowicach. Domagała się ustalenia, że śmierć męża była wypadkiem przy pracy oraz istniały współprzyczyny zewnętrzne jego śmierci, tj. wysoka temperatura panująca tego dnia oraz brak klimatyzacji w samochodzie służbowym, którym się poruszał.

Sąd Apelacyjny w Katowicach oddalił apelację. W uzasadnieniu wyroku sąd podkreślił, że samoistnego schorzenia, chociażby wystąpiło nagle i w toku świadczenia pracy, nie należy uznać za wypadek przy pracy. W odniesieniu do zawałów serca jako wypadków przy pracy problem znaczenia przyczyny zewnętrznej został już rozstrzygnięty w orzecznictwie Sądu Najwyższego, co wyjaśniono obszernie w motywach wyroku z 16 stycznia 2019 r., sygn. akt I PK 215/17, zgodnie z którym śmierć pracownika w wyniku zmian w narządzie wewnętrznym dotkniętym schorzeniem samoistnym (np. zawał serca) może zostać uznana za wypadek przy pracy tylko w przypadku wystąpienia szczególnych, nadzwyczajnych okoliczności towarzyszących świadczeniu pracy, które jako przyczyna zewnętrzna spowodowały zaostrzenie istniejącego już procesu chorobowego.
Kiedy zawał serca można uznać za wypadek przy pracy?

Śmierć pracownika w wyniku zawału serca można uznać za wypadek przy pracy tylko w przypadku wystąpienia szczególnych, nadzwyczajnych okoliczności towarzyszących świadczeniu pracy. Wykonywanie zwykłych (typowych, normalnych), choćby wymagających dużego wysiłku fizycznego, czynności (obowiązków) przez pracownika, który doznał zawału serca w czasie i miejscu wykonywania zatrudnienia, nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy, ponieważ sama praca nie może stanowić zewnętrznej przyczyny w rozumieniu definicji wypadku przy pracy, ale może nią być dopiero określona nadzwyczajna sytuacja związana z tą pracą, która staje się współdział...