Sztuka zarządzania grupą – konflikty i współpraca. Cz. I

Odpowiedź na konfrontację

Źródłem wyboru reakcji na konflikt jest przecięcie się dwóch wymiarów: nastawienia na potrzeby i interesy własne z nastawieniem na potrzeby i interesy innych.

Kiedy nieważne wydaje się zadbanie o interesy własne i drugiej strony. Aby mieć spokój i nie musieć zajmować żadnego wyraźnego stanowiska w konflikcie, człowiek wybiera unikanie. Jest to sytuacja, w której oczekuje, że konflikt sam się rozwiąże. Osoba taka udaje, że nie dostrzega symptomów konfliktu, że jej potrzeby nie są ważne. Ma przekonanie, że zadbanie o siebie nic nie da. Z góry skazuje się na porażkę poprzez wycofanie się z jakiejkolwiek formy konfrontacji. W efekcie zyskuje miano miłej i bezkonfliktowej, ale jej życiu towarzyszyć może uczucie niespełnienia i braku realizacji własnych celów. Jeśli w grupie będzie dominowała ta forma reagowania na konflikt, to działaniom będzie towarzyszył pewien rodzaj napięcia i ostrożności. Co osłabia rozwój i możliwość skutecznego działania.

Kiedy ktoś świadomie postępuje zgodnie z interesem drugiej strony, spełniając jej oczekiwania, mamy do czynienia z dostosowaniem. Własne potrzeby są dla niego zdecydowanie mniej ważne od potrzeb partnera. Jego zdanie, sposób postrzegania danej sprawy są jedynie słuszne i ważne. W ten sposób zwykle reagują na konflikt osoby, które są niepewne siebie i swojej wartości. Za wszelką cenę chcą utrzymać relacje z innymi. Obawiają się, że jeśli zaczną domagać się swoich praw, zostaną uznane za egoistyczne i będą osamotnione. Często osoby takie potrafią wręcz wyprzedzać i zgadywać potrzeby innych, by móc je zaspokoić poprzez swoje działanie. Osoba taka rezygnuje z własnych pragnień i interesów możliwych do zrealizowania w danej grupie. Ma ona poczucie bycia wykorzystywaną przez innych...