Sztuka zarządzania grupą – konflikty i współpraca. Cz. I

W niniejszym materiale autorka prezentuje trudną sztukę, jaką jest zarządzanie grupą i umiejętne rozwiązywanie konfliktów. Umiejętność komunikowania wprost swoich potrzeb i pragnień to kompetencja, którą warto rozwijać. Niezwykle ważne jest opanowanie sztuki prostej i jasnej komunikacji opartej na faktach. W kontakcie z własnymi potrzebami i emocjami, które często pojawiają się jako odpowiedzi na różne sytuacje z życia.

Grupa zazwyczaj tworzy się ze względu na cel, który przed nią stoi. Często jej rozwój odbywa się dzięki zadaniu, które ma doprowadzić do realizacji tego celu. Nowo powstające grupy koncentrują się więc głównie na zadaniu, przed jakim stoją.

Grupa może się rozwijać tylko wtedy, gdy istnieje w niej poczucie sprawiedliwości, czyli gdy każdy daje tyle samo, ile dostaje. Konflikty często biorą się z poczucia niesprawiedliwości, choć sami uczestnicy nie mają odwagi nazwać tego wprost. Pracownicy, którzy chcą za wszelką cenę utrzymać w grupie tak zwane dobre emocje. Co według nich wyraża się we wzajemnej sympatii. Nie wyrażają żadnego sprzeciwu wobec celów grupy. Wydają się z nimi identyfikować, ale tak naprawdę chronią siebie i pozostałych przed faktycznymi zmianami, które mogłyby wynikać na przykład z trudnych informacji zwrotnych.

W rzeczywistości osoby, które wyrażają swoje niezadowolenie, sceptycyzm, obawy czy opory, są tak naprawdę sprzymierzeńcami lidera. Ich niechęć czy opór wyrażane w postaci trudnych pytań lub podważania niektórych kwestii popychają grupę do przodu, niejako zmuszając do działania. W grupie pracowniczej, w której główną siłą napędową w organizacji jest struktura grupy oparta na silnych relacjach rodzinno-przyjacielskich, nie można stawiać wymagań i jasno rozliczać. Co wywołuje ogromne niezadowolenie z powodu niesprawiedliwości. Niezadowolenie to jes...