Wykorzystanie nowoczesnej techniki w procesie spawania. Tradycyjne stanowisko kontra stanowisko spawania laserowego

MIG/MAG

MIG (ang. Metal Inert Gas) – tą nazwą określa się proces spawania wówczas, gdy jako gaz osłonowy używany jest gaz chemicznie obojętny, np. argon lub hel. MAG (ang. Metal Active Gas) – tą nazwą określa się proces spawania wówczas, gdy jako gaz osłonowy używany jest gaz chemicznie aktywny, np. CO₂. Metoda MIG/MAG polega na spawaniu za pomocą łuku elektrycznego, wytwarzanego między elektrodą topliwą a spawanym materiałem. Elektrodą jest drut podawany w sposób ciągły z podajnika. Łuk i jeziorko ciekłego metalu są chronione strumieniem gazu osłonowego, który jest podawany wraz z drutem. Spawanie MIG/MAG jest obecnie najszerzej stosowaną metodą spawania, obejmującą około 65% wszystkich przemysłowych, łukowych metod spawania.

Metoda MAG jest stosowana do łączenia stali konstrukcyjnych niestopowych, niskostopowych i wysokostopowych. Natomiast metoda MIG jest stosowana do spawania aluminium, magnezu, miedzi i innych metali nieżelaznych oraz ich stopów. Często stosuje się mieszanki gazów aktywnych z pasywnymi, takie jak argon i dwutlenek węgla w różnych proporcjach (metoda MIG/MAG). Proces spawania przebiega przy użyciu półautomatu spawalniczego, który dozuje gaz osłonowy oraz podaje drut do jeziorka spawalniczego. Do parametrów, które mogą być regulowane w półautomatach spawalniczych, należą:

• natężenie i napięcie prądu spawania;
• szybkość podawania drutu;
• intensywność dopływu gazu osłonowego;
• niekiedy charakterystyka prądu spawania (długość impulsu, częstotliwość).

W trakcie pracy spawacz może regulować takie parametry wpływające na jakość spoiny i przebieg spawania, jak:

• rodzaj i biegunowość prądu spawania;