Rękawice odporne na przecięcia. Zmiana metody badania według normy PN-EN 388:2017

Testy odporności rękawic odbywały się w oparciu o normę PN-EN 388:2006. Zaistniała jednak konieczność dostosowania ich do nowych rozwiązań technicznych, które zostały przedstawione w normie PN-EN 388:2017. Najistotniejsza zmiana dotyczy badania odporności na przecięcie.

Intensywny rozwój technologii materiałowej i wzrost świadomości zagrożeń na różnych stanowiskach pracy przyczyniają się do ciągłego dostosowywania zarówno przepisów, norm, jak i samych środków ochrony indywidualnej. Z danych statystycznych wynika, że ponad 40% urazów dotyczy kończyn górnych (dane GUS z 2017 r.). Dlatego też konieczne jest ciągłe doskonalenie środków ochrony indywidualnej, w tym przede wszystkim ochrony rąk (rękawice).

Kategorie rękawic

Do najliczniejszej grupy rękawic należą rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi. Rękawice, które chronią przed lekkimi urazami mechanicznymi, jak otarcia naskórka, środkami chemicznymi, jak np. detergenty, zaliczane są do środków ochrony indywidualnej kategorii I.

Są to zwykłe rękawice robocze o zastosowaniu w pracach gospodarczych czy ogrodniczych.

W przypadku średniego ryzyka uszkodzenia – jak np. przecięcie, uderzenie lub ukłucie z niewielką energią – czy kontaktu z chemikaliami, wymagane są rękawice kategorii II. Rękawice tej kategorii muszą być oznakowane piktogramem określającym funkcje ochronne danej rękawicy. Jest to najbardziej rozpowszechniona grupa rękawic. W sytuacjach wystąpienia wysokiego ryzyka poważnego uszkodzenia (ukłucia i przecięcia ostrymi nożami z dużą energią, ręczną pilarką łańcuchową czy kontakci...