Zagrożenia wybuchem i pożarem pochodzące od pyłów przemysłowych

Nowoczesny przemysł nie może istnieć bez stosowania palnych i wybuchowych substancji. Substancje te podlegają obostrzeniom, wynikającym m.in. z tzw. dyrektywy ATEX. Kiedy dochodzi do wybuchu i pożaru? Jak ograniczyć ich występowanie?

Stosowane gazy i pary cieczy mają karty charakterystyki, w których określono poziomy zagrożeń. Jednak co w sytuacji, gdy w procesie stosujemy sypkie produkty (pyły przemysłowe), które tworzą tzw. obłoki pyłu? Na wstępie określimy podstawowe definicje. Jednym z najgroźniejszych żywiołów jest pożar, czyli niekontrolowany, samoistny proces spalania materiałów palnych w miejscu i czasie do tego nieprzeznaczonym. Nie dojdzie do niego, jeśli wyeliminujemy choć jeden element trójkąta spalania.

Materiał palny („paliwo”) – wszystkie materiały mające zdolność spalania się

W przypadku pożaru w zakładzie pracy materiałem palnym może być zarówno klasyczne paliwo używane w procesach produkcji, jak i inne substancje palne i wybuchowe ulegające zapaleniu w obecności utleniacza i źródła zapłonu. Paliwem również mogą być: substancje nieorganiczne, takie jak siarka, fosfor; metale, np. aluminium; materiały wyposażenia i dekoracyjne, jak: meble, wykładziny, palety itd.; magazynowane pyły, które mogą być zarówno palne, jak i wybuchowe.

Utleniacz

Utleniaczem mogą być wszystkie substancje, w obecności których może zachodzić proces utleniania. Utleniaczem w procesach spalania jest tlen występujący w powietrzu. Innymi utleniaczami w procesach spalania mogą być: tlen ciekły lub gazowy, chlor, fluor, nadtlenki organiczne i inne związki bogate w tlen, np. saletra amonowa.

Ciepło