Pierwsza pomoc na terenie zakładu pracy i nie tylko. Procedury i komunikacja

W wielu, jeśli nie w większości, zakładach pracy jedynym spotykanym schematem dotyczącym pierwszej pomocy są powieszone tu i ówdzie plansze informujące o prawidłowym postępowaniu z osobą nieprzytomną oddychającą lub nieoddychającą. Czasem obok plansz z instrukcjami znajduje się wykaz osób wyznaczonych i przeszkolonych do udzielania pierwszej pomocy. Jeśli są to jedyne obowiązujące „procedury”, z reguły od utraty przytomności do rozpoczęcia uciśnięć klatki piersiowej minie znacznie więcej czasu niż 4 minuty. Taka komunikacja nie wykształca bowiem odpowiedniej reakcji. Jeśli nawet pracownicy zapoznali się ze schematem postępowania, często nie wdrażają go w sytuacji zagrożenia życia, bo przecież od tego są wyznaczone osoby. Uciekają cenne minuty. Podobny problem dotyczy kwestii defibrylatorów, których nie zawsze się używa do ratowania życia, pomimo że znajdują się w pobliżu miejsca zdarzenia.

Brak komunikacji

Częstą przyczyną złego funkcjonowania systemu pierwszej pomocy, którą można w łatwy i szybki sposób wyeliminować, jest brak odpowiedniej komunikacji oraz prostych i czytelnych procedur, jakie należy wdrożyć w sytuacji zagrożenia zdrowia i życia. Należy pamiętać, że system nie zadziała prawidłowo, jeśli zasypiemy pracowników zbyt dużą liczbą procedur (nawet jeśli znajdują one medyczne uzasadnienie), niepotrzebnie je przy tym komplikując. Z całego mnóstwa zasad należy wybrać kluczowe, opisując je w sposób zrozumiały. Zbyt wiele wariantów powoduje, że ludzie niechętnie podejmują działania, bojąc się, że na którymś etapie zrobią coś nie tak, stąd najważniejszym celem tworzonych procedur powinno być wykształcenie przekonania, że wszystkie istotne czynności, które należy wykonać u osoby z nagłym zatrzymaniem krążenia, są proste, a do ich przeprowadzenia nie jest potrzebna specjalistyczna wiedza.