Konsekwencje pracy w porze nocnej

Zagrożenia w pracy nocnej

Mózg najbardziej wydajnie pracuje w dzień, jednak nie ze stałą efektywnością. Charakterystyczne dla tej pory są niewielki spadek aktywności w południe i pogorszenie reakcji wzrokowych, aż do całkowitego znużenia, które zaczyna nam towarzyszyć w godzinach popołudniowych. Inaczej przedstawia się sprawa aktywności mózgu w porze nocy. Największe zagrożenie towarzyszy nam między godziną 1. a 3. Z punktu widzenia bezpieczeństwa pracy sytuacja jest o tyle trudniejsza, o ile praca wiąże się z określoną odpowiedzialnością [2]. Często do schorzeń będących konsekwencją pracy w porze nocnej dołącza też poczucie wyizolowania ze świata zewnętrznego poprzez brak kontaktu ze znajomymi, a nierzadko z własną rodziną. Zgodnie z danymi CIOP, stres, problemy z jakością snu i koncentracją prowadzą do psychosomatycznych objawów depresji, spadku satysfakcji z wykonywanej pracy, braku motywacji oraz towarzyszącym uczuciu „wypalenia zawodowego” [3]. 

Syndrom „długu czasowego"

Przy wieloletniej pracy w porze nocnej, a nawet przy pracy w systemie zmianowym, pojawia się syndrom tzw. „długu czasowego”, który wiąże się z zaburzeniami pokarmowymi, zaburzeniami snu, problemami z poczuciem czasu, zdenerwowaniem bez wyraźnego powodu. Nie każdy człowiek decyduje się na podjęcie pracy zmianowej lub nocnej. Wielu ludzi decyduje się na pracę w porze nocnej wbrew dokuczającym negatywnym objawom. Problem najczęściej dotyczy województw o dużej stopie bezrobocia. Wybór pośród ofert pracy jest niewielki, a majster z fachem remontowo-budowlanym niechętnie przekwalifikuje się na sprzedawcę w sklepie mięsnym. Przede wszystkim ważne jest poddanie się badaniom wstępnym medycyny pracy i uzyskanie braku przeciwskazań do wykonywania pracy w porze nocnej. 

<...