Branża automotive a ergonomia. Co powinniśmy wiedzieć?

Praktyczne zastosowanie tych zasad bywa jednak utrudnione. Prawo nie określa jednak ani długości, ani liczby, ani częstotliwości przysługujących z tego tytułu przerw. Zarówno wymiar czasu przerw, jak i ich częstotliwość trzeba dostosować do specyfiki konkretnej pracy w konkretnym zakładzie pracy. Należy bowiem wziąć pod uwagę fakt, że zgodnie z ogólnymi zasadami przyznawania dodatkowych przerw w pracy nie są one konieczne wówczas, gdy jakiś czynnik obciążający w ogóle występuje, lecz jedynie w sytuacji, gdy obciążenie jakimś czynnikiem jest duże. Dlatego też w każdym przypadku wprowadzenie dodatkowych przerw musi być poprzedzone dokładną oceną wszystkich czynników potencjalnie obciążających.

Branża automotive a monotypowość pracy

Powyżej kilkakrotnie wspominano o obciążeniu wynikającym z powtarzalności ruchów – czyli monotypowości pracy. Występuje ona przy pracach ręcznych, cechujących się wysoką powtarzalnością elementarnych czynności, a jej konsekwencją jest obciążenie (a czasem nawet przeciążenie) układu mięśniowo-szkieletowego. Dalszych skutków łatwo się domyślić – są to dolegliwości ze strony układu ruchu. Szybkiej wstępnej oceny ryzyka zawodowego związanego z powtarzalnością ruchów roboczych można dokonać przy wykorzystaniu zamieszczonych w artykule tabel. Zawsze i wszędzie, gdzie jest to możliwe, pracę należy wykonywać w pozycji siedzącej. Pozycja stojąca jest wskazana tylko wówczas, gdy:

• wydatek energetyczny przekracza 2-3 kcal/min (8,4-12,6 kJ/min) (praca średnio ciężka);
• wymagana jest większa przestrzeń do wykonywania ruchów;
• konieczne jest używanie dużej siły.

Należy również zauważyć, że dodatkową uciążliwością pozycji stojącej jest konieczność pochylania się. Wraz ze wzrostem kąta ...