Zagrożenia spowodowane przez elektryczność statyczną

Termin „elektryczność statyczna” w naukach technicznych i środowiskowych oznacza powstawanie, gromadzenie i zanik niezrównoważonego ładunku elektrycznego na powierzchniach różnego rodzaju obiektów nieprzewodzących elektrycznie oraz odizolowanych obiektów przewodzących (w tym także na ciele człowieka).

Elektryczność statyczną stanowi niezrównoważony ładunek elektryczny, który pojawia się na powierzchniach ciał o dużym oporze właściwym, a więc jednocześnie o małej przewodności elektrycznej (dielektryki, izolatory) lub na powierzchniach przewodzących odizolowanych od ziemi (np. ciało człowieka, maszyny, urządzenia itp.).

Sposoby elektryzowania ciał

Jak wiemy z nauki fizyki, istnieją trzy sposoby elektryzowania ciał, a mianowicie poprzez: potarcie, dotyk, indukcję (wpływ). W wyniku potarcia o siebie dwu ciał stałych następuje przepływ elektronów z jednego ciała na drugie i w ten sposób jedno z nich elektryzuje się ujemnie (posiada nadmiar elektronów), a drugie elektryzuje się dodatnio (posiada nadmiar jonów dodatnich). Wiadomo na przykład, że potarta suknem laska ebonitowa elektryzuje się ujemnie, a sukno dodatnio.

W procesie elektryzowania istotną rolę odgrywa także energia cieplna dostarczona układowi ciał w trakcie tarcia. Elektryzowanie jest ponadto tym większe, im większa jest powierzchnia trących się ze sobą ciał. Po rozdzieleniu materiałów pozostaje stan trwałego naelektryzowania. Elektryzować się mogą nie tylko ciała stałe, ale także ciało stałe i ciecz, ciało stałe i gaz, ciecz i gaz, dwie ciecze. Elektryzowanie poprzez dotyk polega z kolei na przepływie ładunków z ciała naelektryzowanego na nienaelektryzowane w trakcie ich zetknięcia. Elektryzowanie przez indukcję nie wymaga natomiast zetknięcia ciała naelektryzowa...