Jak zapewnić możliwość ewakuacji w bezpieczne miejsce?

Wymagania ewakuacyjne wobec pomieszczeń

Pomieszczenie powinno mieć co najmniej 2 wyjścia ewakuacyjne, oddalone od siebie o co najmniej 5 m w przypadkach, gdy m.in.:

• jest przeznaczone do jednoczesnego przebywania w nim ponad 50 osób, a w strefie pożarowej ZL II – ponad 30 osób,
• znajduje się w strefie pożarowej ZL, a jego powierzchnia przekracza 300 m²,
• jest zagrożone wybuchem, a jego powierzchnia przekracza 100 m².

Podając wymagania ewakuacyjne wobec pomieszczeń, w których nie określono liczby użytkowników, przyjmuje się następujące wskaźniki dla:

• sal konferencyjnych, lokali gastronomiczno-rozrywkowych, poczekalni, świetlic itp. – 1 m² /osobę,
• pomieszczeń handlowo-usługowych – 4 m²/osobę,
• pomieszczeń administracyjno-biurowych – 5 m²/osobę,
• archiwów, bibliotek itp. – 7 m²/osobę,
• magazynów – 30 m²/osobę.

Przejścia ewakuacyjne

W pomieszczeniach powinno się zapewnić przejścia ewakuacyjne stanowiące wyjścia na drogę ewakuacyjną, do innej strefy pożarowej lub na zewnątrz budynku.

Przejścia te nie powinny prowadzić łącznie przez więcej niż 3 pomieszczenia, a długość tych przejść nie powinna przekraczać:

• we wszystkich strefach pożarowych zagrożenia ludzi (ZL) – 40 m,
• w strefach pożarowych wielopiętrowych obiektów produkcyjnych i magazynowych, o obciążeniu ogniowym przekraczającym 500 MJ/m² – 75 m,
• w strefach pożarowych budynków produkcyjnych i magazynowych, parterowych, bez względu na wielkość obciążenia ogniowego, a także w tego typu budynkach, o więcej niż jednej kondygnacji naziemnej, przy obciążeniu ogniowym do 500 MJ/m² – 100 m.

Z kolei w pomieszczeniach o wysokości przekraczającej 5 m długość przejść ewakuacyjnych może być powiększona pod warunkiem zastosowania:

• stałych urządzeń gaśniczych wodnych – o 50%,
• samoczynnych urządzeń oddymiających uruchamianych za pomocą wykrywacza dymu – o 50%.

Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie materiałów i wyrobów budowlanych łatwo zapalnych jest wzbronione.

Drogi ewakuacyjne

Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku. Przyjmuje się co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 1,4 m. Dopuszcza się zmniejszenie szerokości poziomej drogi ewakuacyjnej do 1,2 m, jeżeli jest przeznaczona do ewakuacji nie więcej niż 20 osób.

Wysokość drogi ewakuacyjnej powinna wynosić co najmniej 2,2 m, natomiast wysokość lokalnego obniżenia 2 m. Przy czym długość obniżonego odcinka drogi nie może przekraczać 1,5 m. Korytarze stanowiące drogę ewakuacyjną w strefach pożarowych ZL powinno się podzielić na odcinki nie dłuższe niż 50 m. Należy uczynić to przy zastosowaniu przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub innych urządzeń technicznych zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu. Wyjście z klatki schodowej na strych lub poddasze powinno być zamykane drzwiami lub klapą wyjściową o wysokiej odporności ogniowej. Miejsca na drogach ewakuacyjnych, w których zastosowano pochylnię lub stopnie umożliwiające pokonanie różnicy poziomów, powinno się wyraźnie oznakować.

W bramach i ścianach przesuwanych, na drogach ewakuacyjnych, powinny znajdować się drzwi otwierane ręcznie albo w bezpośrednim sąsiedztwie tych bram i ścian powinno się umieścić i wyraźnie oznakować drzwi przeznaczone do celów ewakuacji.

Jako wyjścia ewakuacyjne z sal widowiskowych i innych o podobnym przeznaczeniu, w których następuje jednoczesna wymiana publiczności (użytkowników), nie mogą służyć wejścia do tych sal. Drogi ewakuacyjne dla wychodzących nie mogą też stykać się ani krzyżować z drogami dla wchodzących.